Witte thee
Van zwarte en groene thee heb je waarschijnlijk wel gehoord, maar witte thee is een stuk onbekender. Wat is witte thee eigenlijk? Om dat uit te leggen, kijken we naar het productieproces. Theeplukkers plukken steeds de jonge blaadjes van de plant. De jongste, nog dichtgevouwen bladknoppen worden gedroogd en verkocht als witte thee. De knoppen worden tijdens het proces nauwelijks bewerkt. Hierdoor krijg je die subtiele, ietwat zoete smaak. Ga je zelf een kopje witte thee zetten? Laat het water dan even afkoelen tot 80°C voor de rijkste smaakbeleving.
Groene thee
De verwerking van de andere bladeren bepaalt of je groene of zwarte thee krijgt. Het grote verschil tussen groene en zwarte thee is dat groene thee alleen kort verhit en gedroogd wordt. Oxidatie wordt voorkomen en daarom blijven de blaadjes groen. De smaak verschilt ontzettend en is afhankelijk van het het land van herkomst, hoe het geplukt is, het klimaat en plukseizoen. Je krijgt het lekkerst kopje groene thee als je hem zet met water met een temperatuur tussen de 70°C en 80°C.
Zwarte thee
Waar je bij groene thee niet wil dat de blaadjes oxideren, laat je dit bij zwarte thee juist wel gebeuren. Door de blootstelling aan zuurstof kleuren de bladeren bruin, zoals je dat gewend bent van zwarte thee. Na het oxideren worden ook de bruine theeblaadjes verhit in de wok. Het wokken zorgt ervoor dat het vocht uit de bladeren verdampt, waardoor je het oxidatieproces stopzet. Dit is waarom je groene thee dus meteen in de wok doet en zwarte thee pas veel later in het proces. Dit is dus het verschil tussen groene en zwarte thee. Ook is de smaak van zwarte thee wat sterker dan die van de groene variant. Er zijn dan ook heel veel verschillende soorten, waarvan English Breakfast, Ceylon en Earl Grey waarschijnlijk de meest bekende zijn. Ook dit kopje is het lekkerst als je het water even laat afkoelen tot 80°C.