Yvonne Doorten

Ik kon al koken voor ik kon lopen! Nee, niet waar. Hoe vaak ik deze bewering wel niet lees als opening van een kookboek. Ik heb nog nooit een dreumes van anderhalf een pasta carbonara in elkaar zien draaien, maar misschien zijn er uitzonderingen. Nee, ik kreeg pas interesse in koken toen ik op mijn negentiende op kamers ging. Waar alle huisgenoten massaal aan de pasta pesto gingen, ging ik experimenteren. Niet dat ik meteen zes gooide met alle maaltijden hoor; pasta met courgette en rookworst is geen denderend succes. Maar door te doen, leerde ik wel. Toen ik op mijn drieëntwintigste solliciteerde bij een kooktijdschrift, kon ik een aardig potje koken.

Het maken van een kookmagazine en het vullen van een mooie website als dit, is voor de meeste schrijvers een droom. Een blank vel, elke maand weer. Die vrijheid vind ik het allerleukste aan werken bij Foodies. Elke dag op zoek naar de mooiste verhalen over eten. Op bezoek bij de teler, de kok aan de tand voelen over zijn signature dish. En samen met het team de allerlekkerste recepten bedenken. Ik lees kookboeken alsof ze romans zijn. Woord voor woord en in gedachten maak ik mij voorstellingen bij de hoofdpersonen, de gerechten in dit geval. Ik hoop dat jij Foodies ook ervaart als een goed verhaal. Een succesrecept dat je toevoegt aan je repertoire, een blog dat je inspireert. Dan is onze missie geslaagd: jou inspireren in de keuken, misschien zelfs al voor je kon lopen.