Eenvoudig uitsloven met het kookboek F*cking Lecqer (inclusief recepten!)

Of je nu een etentje gaat organiseren voor jou en je vrienden, een datenight hebt of gewoon jezelf eens lekker wilt verwennen, Daan van der Lecq – ook wel bekend als @chefvanderlecq – weet hoe je voor elke gelegenheid een overheerlijk gerecht op tafel zet. En dat zonder moeilijke bereidingen, technieken of hele uitgebreide stappen.

Met de recepten uit zijn nieuwe kookboek F*cking Lecqer laat hij zien dat koken helemaal niet ingewikkeld hoeft te zijn. Het enige wat je nodig hebt is creativiteit en een beetje passie voor lekker eten. Maar laten we eerlijk zijn, wie heeft dat nu niet?

Wij spraken Daan van der Lecq over zijn nieuwe kookboek en mogen alvast drie heerlijke recepten met je delen, zodat je een klein voorproefje krijgt van wat je kunt verwachten!

“Dit heb ik eigenlijk helemaal alleen gedaan. Als in; ik heb een jaar lang aan het boek gewerkt zonder dat iemand het wist. Ik heb het eerlijk gezegd wel onderschat, maar er uiteindelijk met veel plezier aan gewerkt. Ik geef veel andere mensen ook een podium in het boek: horecaondernemers – zoals je ziet op mijn social-kanalen – en het team om me heen. De promotiebeelden laten goed zien welke sfeer het boek heeft en dat komt overal mooi terug, waardoor het een geheel vormt.

Zelf ben ik geen lezer, dus ik had totaal geen behoefte om pagina’s vol te schrijven over mijn keukenkastjes of bepaalde technieken. Ik heb een mooi en persoonlijk voorwoord geschreven, dat ik met veel plezier heb gemaakt, maar dat is ook echt het enige waar ik iets over mezelf vertel. Verder draait het om koken, en daarin denk ik vooral in beeld. Er hebben veel verschillende mensen meegedacht en meegewerkt, waardoor het boek vanzelf een persoonlijk verhaal is geworden.

Ik wilde het functioneel en simpel houden. Het is al lastig genoeg om een video op social media helemaal af te kijken, laat staan om een lang verhaal in een kookboek te lezen. Daarom koos ik ervoor om veel beeldmateriaal te gebruiken en de tekst kort en duidelijk te houden.”

“Het boek is opgedeeld in vijf delen/vijf hoofdstukken. Vaak zie je bij een kookboek indelingen zoals amuse, voorgerecht, tussengerecht, hoofdgerecht en nagerecht, of juist recepten gesorteerd op basis van vis, vlees en vega. Maar daarbij zie ik op een gegeven moment de bomen door het bos niet meer. Daarom dacht ik: dit moet makkelijker en heb ik gekozen voor kleinere hoofdstukken. Zo kies je gewoon het onderwerp waar je zin in hebt, bijvoorbeeld kip, en dan zie je vijf variaties op kip. Datzelfde geldt voor salades, broodjes, familierecepten, vis en andere gerechten. Zo blijft het overzichtelijk en krijg je geen keuzestress.

Toen ik deze indeling had gemaakt, was het een kwestie van keuzes maken. Ik heb zoveel recepten in mijn bestanden staan, echt een hele lange Excel-lijst. Dit was lastig, maar uiteindelijk moest ik gewoon kiezen. Het boek had veel dikker kunnen zijn, maar ik dacht: laten we hier maar eens mee beginnen. Misschien komt de rest wel in een volgend boek.”

“Mijn moeder en oma hebben altijd veel gekookt en zo heb ik het culinaire stukje meegekregen. Mijn oma leerde het aan mijn moeder, en ik heb het op mijn beurt thuis opgepakt. Dagelijks stond er een groot bord met eten op tafel, en er ging geen dag voorbij dat het niet lekker was. Ik weet natuurlijk niet wat anderen thuis aten, maar bij ons was het áltijd lekker. Voor mij was dat gewoon normaal. Het eten werd zonder poespas gemaakt, maar was origineel en heel smaakvol. Dat inspireerde me om zelf culinair aan de slag te gaan. Wat ik niet wist, leerde ik via YouTube-video’s van Jamie Oliver of tijdens mijn hotelschoolopleiding.

Op de hotelschool leer je hoe je jezelf en je product goed presenteert. Je leert managen en hoe je met verschillende situaties omgaat. Ook bouwde ik in die jaren mijn netwerk op. Ik had veel bijbaantjes in de horeca, van pizzabezorger en afwasser tot werken in de bediening en achter de bar. Je leert zo veel mensen kennen, en met een droom om te ondernemen doe je daar extra je best voor.”

Naast deze bijbaantjes ben ik ook gaan ondernemen. Ik heb verschillende bedrijfjes gehad, waarvan de ene beter liep dan de andere. Zo heb ik een modeaccessoiremerk in de markt gezet en ben ik daar fulltime mee aan de slag gegaan. Helaas is dit door COVID in elkaar gezakt. Hierna heb ik binnen een halfjaar een keukenmerk opgezet. Ik verkocht messen, snijplanken, knoflookpersen en meer. Al mijn geld zat hierin, van spaargeld tot opgespaarde fooien, dus het móést wel lukken. Ik had geen maandelijks inkomen meer en voelde veel druk. Uiteindelijk begon ik video’s te maken met mijn producten en ging ik viral op social media – zo werd ik steeds bekender.

Al die spullen staan nu ergens opgeslagen, onder het stof. Bizar om te bedenken dat ik vroeger kunstenaar wilde worden. Dit had ik nooit durven dromen.”

“Het idee om een boek te maken ontstond eigenlijk al toen ik 20.000 volgers had op social media. Maar ik wilde eerst mijn bereik verder opbouwen, voordat ik die stap zette. Bij 100.000 volgers had het al gekund, maar toen speelde er zoveel andere dingen dat het er gewoon niet van kwam. Voor ik het wist, zat ik op 200.000 volgers en toen dacht ik: oké, nu is het het moment om een goed verkopend boek te schrijven. Het draait me echt niet alleen om geld, maar je wilt natuurlijk wel dat zoveel mogelijk mensen het zien en gebruiken.”

“Eigenlijk houd ik niet van het woord ‘influencer’. Ik zie mijn rol op social media echt als een bedrijf waarin ik zakelijk ben gerold. Influencerschap wordt vaak gezien als simpelweg iets posten en daar geld voor krijgen, maar bij het maken van mijn boek heb ik echt keihard gewerkt. Ik had er ook voor kunnen kiezen om alleen de recepten te schrijven en de rest uit te besteden, maar ik wilde dit – uiteindelijk met zo’n 30 mensen in mijn team – zelf doen. Ik stuurde mijn management aan en zorgde dat alles ook daadwerkelijk gebeurde. En daar is nu iets heel moois uitgekomen. Het kookboek is bewust niet volledig vegetarisch, maar de basis van elk recept kan prima zonder vlees worden gemaakt. Zo heb je meteen een volwaardige vegetarische maaltijd. Zelf ben ik ook niet de grootste fan van grote stukken vlees, dus het speelt nooit de hoofdrol in mijn recepten.”

“De grootste uitdaging was misschien niet voor mijzelf, maar voor de mensen om me heen. Ik heb vaak ideeën in mijn hoofd waardoor dingen ingewikkeld worden. Wanneer iets net afgerond is, wil ik het vaak toch weer anders doen of nog kleine aanpassingen maken. Dat maakt het proces soms lastig, maar het eindresultaat wordt er wel altijd beter van. Ik doe dit al sinds ik begon met ondernemen en wil dit zo blijven doen. Dit is waarom mijn huis eruitziet zoals het nu is en waarom mijn boek op deze manier is geschreven en vormgegeven. Ik weet dat ik het wiel niet opnieuw heb uitgevonden, maar het is wel volledig op mijn eigen manier gedaan.”

“De gehaktballen van oma. Zij maakte ze zoals zij ze maakte, en mijn moeder daarna ook. Ik heb dit recept natuurlijk overgenomen en het staat nu in het familiehoofdstuk Van der Lecq. Iemand heeft alle recepten uit het boek gekookt om te testen of ze smaken zoals bedoeld. Toen ik zijn gehaktballen proefde, voelde het alsof mijn moeder ze had gemaakt. Zo’n fijn en nostalgisch gevoel. Ik eet ze het liefst met witte rijst, sperziebonen, Indische pindasaus, een eitje, cassave en sambal badjak. Een beetje zoals gado gado, maar dan met een gehaktbal erbij. Superlekker.

Online deden de recepten met stoompakketjes het ontzettend goed, sommige tikken wel tegen de miljoen views aan. Dus ik dacht: daar moet ik een hoofdstuk aan wijden. Op de cover zie je mij bijvoorbeeld staan met een shakshuka met lamsgehakt, ook zo’n pakketje. Er zit zoveel smaak in, en je kunt het op veel manieren maken. Dit hoofdstuk mag je dus zeker niet overslaan.”

Ben je inmiddels benieuwd naar de heerlijke recepten die Daan in zijn nieuwe kookboek heeft staan? Wij mogen er alvast drie met je delen, zodat je een kleine sneak preview in zijn boek hebt!