Ontdek Empordà: de wijnstreek van de Costa Brava

De kans is groot dat je deze Spaanse wijnstreek nog niet kent, en eigenlijk is dat zonde. Andere wijnstreken in Spanje zijn een stuk bekender, en dat terwijl er in Empordà geweldige wijnen worden gemaakt.

Empordà is een van de oudste wijnstreken in Spanje, in de twaalfde eeuw werd er al in kloosters door monniken wijn geproduceerd. De verhalen gaan zelfs dat er in de vijfde eeuw voor Christus al wijn werd geproduceerd in Empordà.

Toch is het een wijnstreek waar vooral jonge wijnmakers te vinden zijn, door de jaren heen verdwenen veel wijngaarden. In de afgelopen decennia zijn veel van deze wijngaarden hersteld, daarnaast zijn er zelfs veel nieuwe wijngaarden aangelegd.

Het onderste gebied ligt aan de kust, ten oosten van Girona. De wijnstreek loopt vervolgens langs de Costa Brava door tot aan de grens met Frankrijk. De wijngaarden variëren in hoogte van 200 meter boven de zeespiegel tot zeeniveau. Door het Mediterrane klimaat en de magische droge wind uit het noorden - de tramontana - produceert de wijnstreek bijzonder goede wijnen.

Er groeien verschillende druivenrassen in Empordà, waarvan de cariñena en garnacha misschien wel het meest voorkomen. Daarnaast vind je ook typische Spaanse druiven zoals macabeo, maar ook druivenrassen zoals chardonnay, sauvignon blanc, merlot en syrah.

De meeste wijnen uit deze streek bevatten cariñena en garnacha, wat zowel de witte als de rode wijnen veel smaak geeft, naast geweldige aroma's. Tel daar het unieke terroir bij op (de omstandigheden zoals het weer, de grond en de wind) en je krijgt prachtige Spaanse wijnen - waaronder een aantal gastronomische wijnen die bij de beste restaurants ter wereld worden geschonken.

In Empordà vind je meer dan dertig wijnhuizen, die stuk voor stuk op hun eigen, unieke manier wijn produceren. Zo vind je wijngaarden hoog in de bergen en aan zee, maar ook wat lager gelegen in valleien, wat verder van de kust af. Dit zorgt voor een gevarieerd aanbod van verschillende wijnen.

Omdat de meeste wijnen niet geëxporteerd worden, zul je toch echt naar Spanje moeten afreizen om ze te proeven. Wat overigens absoluut geen straf is, de omgeving rondom de Costa Brava is ontzettend mooi. Tel daar zonnig weer bij op, uitgestrekte zandstranden en prachtige dorpjes en steden - en je hebt de ideale vakantie naar Spanje.

Samen met de regio Costa Brava stippelde ik dé ultieme wijnroute door Empordà uit, die jij nu gemakkelijk zelf kunt maken met de auto. Ik reisde vanuit Nederland eerst naar Barcelona, om vanuit daar met een auto door de wijnstreek te trekken - van boven naar beneden.

Ik zet de verschillende wijnhuizen die ik bezocht op een rijtje, net als de plekken waar je fantastisch kunt eten en overnachten. Aan de hand van het lijstje kun je uiteraard de route aanpassen naar je eigen behoeftes en verdelen over een aantal dagen. Zorg er in ieder geval voor dat je wat wijn mee naar huis kunt nemen, want dat wil je...

Wijnhuis La Vinyeta is zo'n dertig jaar geleden opgericht door Josep Serra en Marta Pedra. Destijds waren ze pas 23 en 19 jaar oud, eigenhandig hebben ze de wijngaarden en het bedrijf uitgebouwd tot wat het vandaag de dag is. Hun idee was simpel, ze wilden een oude wijngaard aankopen, om vervolgens zelf wijn te gaan produceren.

En dat doen ze tot op de dag van vandaag, en ook nog eens heel erg goed. La Vinyeta is geen groot bedrijf, ze produceren zo'n 150.000 flessen biologische wijn per jaar - afhankelijk van de oogst natuurlijk (ze verbouwen zo'n 30 hectare aan wijngaarden). De laatste kilometers richting La Vinyeta zijn prachtig, je rijdt door de wijngaarden heen naar het enigszins verstopte wijnhuis, dat op een heuvel staat.

Naast dat Josep en Marta fantastische wijnen maken, spelen ze ook in op toerisme. Zo kun je een interactieve rondleiding volgen over de wijngaard, waarbij je veel leert over de verschillende soorten druiven. Achteraf proef je uiteraard een aantal wijnen. Door het jaar heen organiseren ze verschillende activiteiten, zo is er eigenlijk altijd wel iets te beleven bij La Vinyeta.

Misschien is het zelfs nog leuker om een van de twee appartementen op de wijngaard te boeken voor een overnachting. Je zit midden in de natuur, en kijkt uit over de wijngaarden richting de Pyreneeën. En ik kan je verzekeren, dat uitzicht is magisch. Geen zin om te koken? Ook dat kan geregeld worden, tot aan een grote barbecue aan toe.

Josep en Marta zijn ongelooflijk gastvrij, zo werd ik ontvangen met een uitgebreide lunch van lokale Spaanse gerechten en zelfgebakken brood. Misschien was het de gastvrijheid of misschien het lekkere eten, maar de wijnen die ik proefde tijdens de lunch smaakten fantastisch.

Mijn favoriete wijn van La Vinyeta? Dat is de LLavors Blanc. Een fijne, gebalanceerde witte wijn, gemaakt van garnacha blanca, macabeo en garnacha roja. De wijn is fris en fruitig, maar heeft een kruidige afdronk die nog even blijft hangen. Daardoor combineert de wijn perfect met kaas of wat tapas.

Je kunt La Vinyeta bezoeken in het noorden van Spanje, in het dorpje Masarac, op ongeveer een uurtje rijden van de stad Girona.

Het volgende wijnhuis dat op de planning staat is Perelada, een van de grootste wijnhuizen van Empordà. Het is nog geen tien minuten rijden vanaf La Vinyeta, voldaan van de heerlijke lunch (en smaakvolle wijnen) stap ik in de auto naar Perelada. De zon schijnt en de temperaturen zijn aangenaam, wat de korte rit nog fijner maken.

Aangekomen bij Perelada rijd ik eerst een flinke oprijlaan op, om vervolgens bij een prachtig gebouw van typisch Spaanse bakstenen aan te komen. Het lijkt haast een soort paleis, met prachtige tuinen en uitzichten richting de Pyreneeën en over het dorp Peralada. In de verte zie ik ook Castillo Perelada, ook onderdeel van het wijnhuis.

Met een wijntraditie die meer dan zes eeuwen beslaat, produceert Perelada wijnen met karakter, aanwezigheid en internationale faam. Ondanks dat ze maar een relatief laag percentage aan wijnen exporteren, hebben de wijnen van Perelada veel prijzen gewonnen.

Het prachtige gebouw is overigens relatief nieuw, ondanks dat het er uitziet alsof het al eeuwen op deze plek staat. Gedeeltelijk is dat ook waar, de familie achter Perelada heeft een oude boerderij volledig gerenoveerd en opgeknapt - wat ook weer diverse prijzen opleverde vanwege de complexe architectuur.

Het nieuwe gedeelte is de kelder, die volledig opgaat in het landschap. Via het hoofdgebouw gaan we met een lift naar beneden, om vervolgens in het 'labyrint' uit te komen. Het is net alsof je door een soort doolhof loopt, waarbij je telkens een verrassing tegenkomt als je de hoek omloopt.

Die verrassingen bestaan uit video's die op de donkere wanden worden afgespeeld, met een prachtig lichtspektakel. Elke video laat een wijngaard van Perelada zien, die verspreid over Empordà liggen. Op de grond zie je voorbeelden van het terroir en de druiven.

Na de video's weet je meer over de druifsoorten en wijnen van Perelada, ik heb nu al zin om te proeven. Maar eerst leidt de route mij naar de gigantische kelder vol met wijnvaten. Via een loopbrug kijk ik neer op de prachtige ruimte, waar zowel houten als stalen vaten te zien zijn.

Alsof het nog niet genoeg is lopen ik door naar de volgende ruimte, waar ontelbaar veel flessen wijn liggen opgeslagen. Gedeeltelijk klaar om verstuurd te worden, al staan sommige hoekjes vol met wijnen die als experiment liggen te rijpen. Eenmaal boven proef ik van de verschillende wijnen, die stuk voor stuk zacht, soepel en smaakvol zijn. Uiteraard spuug ik alles uit, ik moet nog een stukje rijden naar de volgende bestemming.

Je kunt Celler Perelada bezoeken in het dorp Peralada, dit is zo'n tien minuten rijden vanaf La Vinyeta in Masarac. Ideaal om te combineren op één dag.

De volgende stop is Mas Martí in het dorpje Capmany, zo'n twintig minuten rijden vanaf Perelada. Dit is geen wijnhuis of wijngaard, maar een oude boerderij die is omgetoverd tot een prachtige plek om te overnachten. Ik rijd door het idyllische dorp Capmany, tot mijn navigatie mij een smalle, onverharde weg instuurt.

Ondanks dat ik even twijfel heb ik alle vertrouwen, en rijd ik verder. Het is ondertussen donker, dus veel zie ik niet. Ik rijd langs een grote camping, maar volgens de navigatie is het nog een stukje verder. Tot ik opeens bij een groot hek aankom, in the middle of nowhere.

Zodra ik uitstap rennen er een aantal blaffende honden richting het hek, gevolgd door eigenaar Jordi. Na zijn pensioen heeft hij de enigszins vervallen boerderij gekocht, en deze vervolgens volledig opgeknapt. Tegenwoordig verhuurt hij verschillende appartementen om het woonhuis heen.

Nu zijn de verschillende appartementen erg ruim en ook nog eens prachtig ingericht, maar het meest bijzondere is dat Jordi er vanaf het eerste moment voor zorgt dat je je helemaal thuis voelt. Het onthaal is ontzettend warm, voor ik het weet staat er een bord eten en een glas wijn voor mijn neus.

Ondanks dat Jordi zichzelf geen chef noemt, kan hij toveren in de keuken. Ik geniet van een heerlijke soep en vers brood, maar het hoogtepunt is het perfect gegaarde rundvlees. Van wilde runderen die grazen in de bergen rondom Campany. Elke hap smelt weg op je tong, en door de perfecte hoeveelheid zout, peper en olijfolie blijf ik maar eten.

De volgende ochtend loop ik eerst een rondje in de ochtendzon, over het stuk grond rondom Mas Martí. De rust is haast hypnotiserend, het enige wat je hoor zijn wat vogels en de zachte wind die door de bomen waait. Jordi heeft het ontbijt al klaarstaan - en ook ditmaal heeft hij wonderen verricht in de keuken. Een betere start van de dag kan ik mij haast niet wensen, ik vertrek dan ook meer dan tevreden naar het eerste wijnhuis van deze dag.

Mas Martí ligt net buiten het dorpje Capmany en is een geweldige plek om te overnachten. Wat mij betreft is het de ideale uitvalsbasis als je het noorden van Empordà wil ontdekken.

Terwijl het nog rustig is op de weg rijd ik vanuit Capmany naar Celler Mas Llunes in het dorpje Garriguella. Het is nog geen kwartier rijden, waarbij kronkelende wegen door het prachtige landschap langs de Costa Brava al een hoogtepunt van de ochtend zijn.

Wijnhuis Mas Llunes heeft een rijke geschiedenis, de wijngaarden bestaan al honderden jaren. Tegenwoordig staat de familie Roig aan het roer van het bedrijf, waarbij ze een balans zoeken tussen het koesteren van tradities en nieuwe moderne technieken, om de wijngaarden en het bedrijf toekomstbestendig te maken.

Nadat ik mijn auto parkeer stap ik in een oude Land Rover. Myriam van Mas Llunes neemt mij mee de wijngaarden in, want alleen zo kun je zien wat ze onderscheidend maakt als wijnmakers. De route door de wijngaarden - die verspreid over groene heuvels liggen - is geweldig. Ik snap ook waarom we met een Land Rover gaan, de onverharde paden zijn met een gewone auto onbegaanbaar.

Onderweg stoppen we een aantal keer, waarbij Myriam uitleg geeft over de wijngaarden. De missie van Mas Llunes is simpel, naast dat ze goede wijnen willen maken, willen ze ook dat de wijngaarden nog eeuwen meegaan. Zo werken ze niet alleen biologisch, er is ook extra oog voor biodiversiteit. Een voorbeeld daarvan is de aanleg van een klein meer tussen de wijngaarden.

Het meer zorgt ervoor dat er altijd drinken is voor vogels, insecten en wild. Vaak lopen er schapen of varkens door de wijngaarden, die al het onkruid opeten. Het meertje heeft nog een bijkomend voordeel, in dit gebied leven een aantal schildpadden, die door de jaren heen bijna verdwenen waren. Door de aanleg van het meer zijn deze weer teruggekomen in het gebied, en Mas Llunes zorgt ervoor dat de schilpadden onbezorgd tussen de wijngaarden kunnen leven.

Eenmaal terug bij het wijnhuis is het tijd voor een proeverij van diverse wijnen. Bij Mas Llunes maken ze voornamelijk wijnen van lokale druifsoorten zoals garnacha en cariñena. Nu denk je bij een wijnproeverij misschien aan een tafel met wat verschillende wijnen en een klein hapje, maar bij Mas Llunes kun je een Sensory Wine Tasting boeken.

Je neemt plaats aan een ronde tafel in de wijnkelder van Mas Llunes, waarna het vervolgens helemaal donker wordt. Zowel op de houten tafel zelf als op de muren verschijnen vervolgens diverse animaties, die spelenderwijs uitleg geven over de wijn. De wijn wordt vervolgens ingeschonken om te proeven, waarna de volgende animatie start. Dikke aanrader wat mij betreft!

Mas Llunes in Garriguella is te bezoeken voor verschillende rondleidingen en proeverijen, waarbij ik je aanraad om voor de Sensory Wine Tasting te gaan.

Tegenover Mas Llunes zit Cooperativa de Garriguella, waar ze sinds 1963 verschillende wijnen maken. Het is een van de weinige coöperaties in Empordà, de afgelopen jaren maken steeds meer boeren hun eigen wijn. Een coöperatie heeft namelijk geen eigen wijngaarden, maar koopt druiven in bij verschillende boeren in de omgeving.

Vaak wordt ten onrechte gedacht dat boeren de beste druiven voor zichzelf houden, waardoor de wijnen van coöperaties van mindere kwaliteit zijn. Dit was misschien vroeger het geval, maar tegenwoordig allang niet meer. Zeker een coöperatie zoals Cooperativa de Garriguella koopt alleen maar druiven van de beste kwaliteit in. Juist door hun jarenlange ervaring met het maken van wijn weten ze ongelooflijk goede wijnen te produceren.

Naast dat ze bij Cooperativa de Garriguella heerlijke wijnen verkopen, kun je er ook nog eens heel erg goed eten. En dat heb ik dan ook gedaan, in het Spaanse zonnetje. Nu kun je typisch Spaanse en Catalaanse gerechten van de kaart bestellen, maar ik liet mij volledig verrassen.

De lekkerste kroketjes verschenen op tafel, samen met verschillende salades, een flinke plank vol met worst en kaas en het hoogtepunt: empedrat. Dit is een soort stoof van witte bonen, zwarte olijven, paprika en kabeljauw. Al moet ik zeggen dat de typische Noord-Spaanse braadworst met bonen - butifarra amb mongetes - die even later op tafel verscheen ook ongelooflijk lekker was...

Cooperativa de Garriguella ligt tegenover Mas Llunes, daardoor is het ideaal om deze twee plekken op dezelfde dag te bezoeken.

Na een heerlijke lunch stap ik in de auto om naar de kustplaats Roses te rijden. In iets meer dan een half uur rijd ik door prachtige dorpjes, om vervolgens een stuk langs de kust te rijden. Het uitzicht tussen de bergen door op de Middellandse Zee is haast hypnotiserend mooi, ik snap wel waarom zoveel mensen kiezen voor een vakantie langs de Costa Brava.

Roses heeft prachtige baaien en stranden, het is een levendige plaats met veel winkels en restaurants. Maar daar kom ik niet voor, de navigatie stuurt met de bergen in, net buiten Roses. Na een flinke klim kom ik uit op een kruispunt en een parkeetplaats, waar Anna Espelt - de eigenaresse van Espelt Viticultors - op me staat te wachten.

Anna vertelt over Cap de Creus, een groot natuurpark in de bergen langs de Costa Brava. Dit is waar ze in 2005 startte met de aanleg van wijngaarden. Haar familie kent een eeuwenlange traditie van wijn maken, maar Anna wilde het anders aanpakken.

Mede door haar achtergrond als biologe wilde ze oude wijngaarden nieuw leven inblazen. Niet alleen om fantastische wijnen te maken, maar ook voor de biodiversiteit. De Costa Brava wordt geregeld geteisterd door bosbranden, en wijngaarden houden juist het vuur tegen. Ze wilde dan ook met de wijngaarden de natuur in Cap de Creus te kunnen beschermen - iets waar haar gelukt is.

Anna stelt voor om nog verder omhoog te rijden, zodat ze de wijngaarden kan laten zien. Ze stapt bij me in de auto, vervolgens rijden we een onverharde weg op. Het kronkelende, smalle pad brengt ons naar de top van de berg. Met zweethanden houd ik het stuur goed vast, de weg is niet breed en er is geen vangrail.

Eenmaal boven stap ik uit de auto, waarna direct een kudde wilde koeien ons verwelkomt. Het is net alsof je de reclame instapt van een bekend Zwitsers chocolademerk, behalve dan dat we op een Spaanse berg in het natuurpark Cap de Creus staan. Het uitzicht vanaf de berg is magisch, ik kijk mijn ogen uit. Aan de ene kant zie je Roses liggen, met een gouden gloed door de zon. Aan de andere kant kijk je uit over de Middellandse Zee en het prachtige natuurpark, waar ook de wijngaarden van Espelt liggen.

We lopen het pad af richting de wijngaarden, waar Domènec - een collega van Anna - al klaarstaat met een aantal wijnen en wat hapjes. Eén voor één proeven we de fantastische wijnen van Espelt, terwijl ik mijn ogen uitkijk en geniet van het uitzicht. Anna vertelt dat de wijnen van Espelt nauwelijks worden geëxporteerd, maar wel op de wijnkaarten van bekende restaurants zoals Disfrutar in Barcelona en El Celler de Can Roca in Girona staan. Al raad ik je aan om voor de ervaring en proeverij bovenop de berg te gaan...

Espelt Viticultors organiseert diverse rondleidingen en proeverijen, zowel in hun guesthouse in Vilajuïga als in de bergen van natuurpark Cap de Creus.

Nog enigszins onder de indruk van het uitzicht bovenop de bergen van Cap de Creus rijd ik - met wat minder angstzweet - de berg weer af, om terug te rijden naar Capmany. Naast Mas Martí (waar ik overnacht) zit er namelijk ook een hele goede wijnbar in het stadje.

Agrobodega El Parral is een wijnwinkel, wijnbar en restaurant - gespecialiseerd in wijnen uit Empordà. Het pand lijkt op een oude boerderij, en bestaat uit twee verdiepingen. Bij binnenkomst zie je meteen de bar en een aantal hoge tafels, iets verder naar achteren zit de winkel, waar ontelbaar veel wijnen klaarliggen.

Ik neem plaats op de bovenverdieping, waar ook de keuken zich bevindt. Miquel, de gastheer én chef, schenkt meteen een glas wijn in en serveert een plank vol met kaas en charcuterie. Alsof hij mijn gedachten kan lezen, wat na al het wijnproeven heb ik wel trek gekregen.

Het restaurant is sfeervol ingericht, met verschillende persoonlijke details. Zo hangen er grote foto's aan de muur van de familie van Miquel, en staat de oude motorfiets van zijn opa tentoongesteld in het restaurant. Miquel vertelt trots over Empordà, en laat verschillende wijnen proeven - terwijl het lekkerste Catalaanse eten op tafel verschijnt.

Agrobodega El Parral vind je aan de Carrer Sant Climent 27 in Capmany. Zeker zijn van een plekje? Reserveer dan van tevoren een tafel.

De volgende ochtend rijd ik naar Vinyes d’Olivardots, de wijngaarden liggen net buiten Capmany. Het is dan ook nog geen tien minuten rijden voor ik parkeer op het terrein, waar ik vriendelijk word begroet door een grote, wollige hond. Niet veel later opent Carlota de deur, samen met haar moeder Carme runt ze het bedrijf.

Na een rondleiding door het prachtige pand waar de wijn wordt gemaakt wandelen we een stuk door de wijngaarden. Vinyes d’Olivardots is een relatief klein bedrijf, ze produceren zo'n 50.000 flessen wijn per jaar. Carlota legt uit dat ze graag tradities in ere houden, wat onder andere betekent dat het merendeel van het werk in de wijngaarden nog handmatig gebeurt.

Stukje voor stukje breiden ze steeds verder uit, in de verte zie je de jongste wijngaarden liggen. Trots vertelt Carlota dat ze volledig biologisch werken, en met een duurzame blik naar de toekomst kijken. Traditionele wijnbouw, maar dan wel toekomstgericht en met behulp van biodynamische wijngaarden en het gebruik van bijvoorbeeld fytotherapie.

Ook bij Vinyes d’Olivardots ben je als toerist meer dan welkom. Zo kun je een uitgebreide rondleiding door de wijngaarden volgen, waarbij je alles leert over tradities, biodynamische wijnbouw en het gebied rondom Capmany. Net zoals bij veel collega's in de regio groeien hier voornamelijk druifsoorten zoals cariñena, garnacha, syrah en macabeo.

Naast een rondleiding is er ook de mogelijkheid om een proeverij te boeken, in combinatie met diverse hapjes. Op zoek naar iets anders dan alleen wijn? Vraag dan eens naar de huisgemaakte vermout, die je uiteraard ook kunt proeven.

Ga je toch voor de wijn? Sla dan de rode Gresa niet over, deze rode wijn wordt gemaakt van garnacha, cariñena en syrah. Sinds ik 'm heb geproefd staat deze steevast thuis in het wijnrek, wat een geniale volle, gastronomische wijn. Denk aan aroma's van rijpe kersen, een tikkeltje balsamico en flink wat kruidigheid.

Op de website van Vinyes d’Olivardots vind je alle mogelijkheden, de wijngaard is absoluut het bezoeken waard. Vanuit Capmany rijd je er zo naartoe.

De wijnhuizen uit het bovenstaande deel van de wijnroute liggen allemaal ten noorden van Girona, omdat ik ook benieuwd ben naar het zuidelijk deel van de regio rijd ik vanuit Capmany naar wijnhuis Mas Geli, in het dorpje Pals - liggend op een heuvel.

Na ruim een uur rijden kom ik aan bij Mas Geli. Hun wijngaarden liggen dichtbij zee, op de verschillende heuvels in de omgeving. Ik ontmoet eigenaresse Anna bij het wijnhuis, wat tevens omringd is door wijngaarden vol druivenstokken. Samen met haar broer Lluís startte ze in 2014 Mas Geli, toen ze pas 19 en 21 jaar oud waren.

Om op zo'n jonge leeftijd al een wijnhuis te starten met eigen wijngaarden, dan moet je wel een beetje gek zijn. Zeker met de huidige uitdagingen op het gebied van wijnbouw, zoals klimaatverandering en biodiversiteit. Toch deden Anne en Lluís het ondenkbare - een succesvol wijnbedrijf opzetten.

Geheel in eigen stijl begonnen de twee met het maken van wijn, waarbij biodiversiteit een belangrijk onderdeel is. In de wijngaarden bloeien ontzettend veel bloemen, die ze verwerken tot producten én waarmee volop gekookt wordt. Daarnaast lopen er wilde varkens door de wijngaarden tegen ongedierte en leven er honderden vleermuizen tegen insecten, in speciaal geplaatste kastjes.

Trots loopt Anna door de wijngaard, terwijl ze uitlegt dat deze grond voorheen een golfbaan was. Voordat het jarenlang een golfbaan was, stonden er ook al druivenstokken in dit gebied, maar merendeel ging helaas verloren. Omdat de grond ideaal is voor wijnbouw, wilden ze juist op deze plek starten met hun eigen wijngaard.

Broer Lluís is al jaren muzikant en is de drijvende kracht achter het jaarlijkse Mas Geli Fest, waarbij zijn passie voor wijn en muziek samenkomen. In de zomer zijn er diverse optredens van artiesten, grote diners en uitgebreide proeverijen tijdens het festival, wat voornamelijk voor de locals wordt georganiseerd.

Terwijl we door de wijngaard omhoog lopen zie ik bovenaan de heuvel een grote gedekte tafel staan in de zon. Anna vertelt dat we gaan eten met een aantal vrienden van Mas Geli, waarbij chef-kok Iolanda Bustos een fantastische lunch heeft bereid. Eerst komt Iolanda nog even de wijngaard in, om te laten zien welke bloemen en kruiden ze gebruikt bij het koken, die ze rechtstreeks uit de wijngaard plukt.

Niet veel later neem ik plaats aan de grote tafel, Anna heeft ondertussen een aantal wijnen van Mas Geli klaargezet. De tafel staat vol met de mooiste gerechten, het merendeel van het eten is typisch Catalaans legt Iolande uit.

Ze serveert bijvoorbeeld escalivada (geroosterde aubergine, paprika, uit en tomaat met vis), anxoves de l'Escala (ansjovis uit l'Escala met brood en tomaat), esqueixada de bacallà (frisse salade met kabeljauw) en calçots (een soort zachtgegaarde uien uit de regio met een goddelijke saus). Maar er staan ook diverse gerechten met bonen, kroketjes bloemen, kruiden en verse groente op tafel - alles ziet er ongelooflijk lekker uit.

Over smaak valt te twisten, maar hier niet. Want alles smaakte fantastisch goed, om je vingers bij af te likken. Tel daar de wijnen van Mas Geli bij op en je hebt misschien wel de beste lunch die je ooit hebt genuttigd. Al zal de Spaanse zon en het prachtige uitzicht over de heuvels vast ook helpen...

Er zijn verschillende rondleidingen en activiteiten te boeken bij Celler Mas Geli. Mijn tip? Zorg dat je er bent tijdens het festival. Of reserveer een lunch of diner van chef-kok Iolanda Bustos in combinatie met de wijnen.

Na een fantastische lunch rijd ik voldaan naar het dorpje Peratallada, zo'n twintig minuten verderop. De laatste nacht verblijf ik bij Hotel Mas Rabiol, gerund door Glòria Perez en haar man. Het hotel is een oude boerderij uit de zestiende eeuw, met een flink stuk grond eromheen.

De weg ernaartoe loopt door prachtige Spaanse dorpjes, waar op elke hoek wel iets te zien is. Zorg er dan ook voor dat je genoeg tijd hebt, want ondanks de korte reistijd is het de moeite waard om in een aantal dorpjes een tussenstop te maken.

Doordat het hotel een beetje afgelegen ligt kom je hier helemaal tot rust. Of dat nu is door te wandelen door de natuur, door in de zon aan het zwembad te liggen of door het interieur waardoor het lijkt alsof de tijd stil heeft gestaan, het is goed vertoeven bij Mas Rabiol. Al draagt de warme gastvrijheid van Glòria daar zeker aan bij.

Glòria is overigens niet alleen een ontzettend fijne gastvrouw, ze kan ook nog eens erg goed koken. Diezelfde avond kom ik dan ook niets te kort. Er verschijnt heerlijke wijn op tafel, samen met diverse worsten en kazen uit de regio met vers brood. Niet veel later dient Glòria een heerlijke soep op, gevolgd door kakelverse garnalen en gebakken inktvis. Mijn avond kan niet meer stuk, tevreden vertrek ik na het diner naar mijn hotelkamer.

Via de website van Mas Rabiol boek je gemakkelijk een overnachting. De hotelkamers maken gegarandeerd indruk door de sfeer en inrichting. Wil je écht volop genieten? Vraag dan of je er ook kunt dineren.

De laatste wijngaard van mijn uitgebreide wijnroute door Empordà is Sota els Àngels in Cruïlles, niet ver van Hotel Mas Rabiol en op de route naar Girona. Het is een kleinschalig wijnhuis, gerund door Maria Polanco en haar man Guy Jones. De wijngaarden liggen deels rondom een oude boerderij en deels in bergen.

Rondom boerderij is genoeg te zien, van groene moestuinen die vol in bloei staan tot aan sinaasappel- en citroenbomen in de voortuin. Maria vertelt dat zij en haar man ooit vanuit hobby zijn begonnen met het maken van wijn, maar dat het ondertussen een beetje uit de hand is gelopen.

Terwijl we door de wijngaarden wandelen legt Maria uit dat ze in 2000 zijn gestart, maar dat de eerste wijn pas in 2007 klaar was. Er komt veel kijken bij het maken van wijn, en ze komen beide niet uit een familie van wijnmakers. Dat betekent enerzijds dat ze het wiel opnieuw moesten uitvinden, maar anderzijds ook dat ze alles naar hun eigen hand konden zetten.

Na jarenlang vallen, opstaan en hard werken is het Maria en Guy gelukt om prachtige wijnen te produceren, voornamelijk met de druifsoort garnacha (rood, wit en grijs). Ze maken ook wijnen met picapoll en cariñena, die van oudsher in Empordà groeien.

Na een wandeling door de wijngaarden en een rondleiding door de wijnkelders haalt Maria een aantal flessen tevoorschijn. De wijnen van Maria en Guy staan bekend als zeer goede en gastronomische wijnen, dus ik ben erg benieuwd. Ik proef verschillende wijnen, waarbij ik de wijnen uit de serie Flow het lekkerst vind.

Trots vertelt Maria dat ze lang hebben gezocht naar de juiste combinaties om de beste wijnen te maken, en dat ze elk jaar weer iets lekkerder worden. Kortom, ik moet de komende jaren maar eens wat vaker naar Empordà...

Sota els Àngels is absoluut de moeite waard om te bezoeken. Zorg er overigens wel voor dat je van tevoren een afspraak maakt voor een rondleiding of bezoek.

Voor ik terugrijd naar Barcelona, heb ik nog één stop in Girona op mijn verlanglijstje staan. VII Girona, een wijnbar van dezelfde eigenaren als het wereldberoemde restaurant El Celler de Can Roca. Het is gelukt om een tafel te reserveren voor een uitgebreide lunch, uiteraard met wijnen uit Empordà erbij.

Naast dat VII een wijnbar is in het oude centrum van Girona, kun je er ook erg goed eten. Van klassieke tapas tot aan uitgebreide gerechten en de beste wijnen. Ik stap de wijnbar binnen, in elk hoekje zitten locals te genieten van een flinke lunch met een goed glas wijn. Ik hoor niets anders dan Catalaans en Spaans om mij heen, dus dat is alvast een goed teken.

Voor ik het weet zit ik aan een verhoogde tafel met een glas wijn - een witte garnacha uit Empordà - en wat noten, olijven en ham. De chef heeft een menu voor samengesteld, om er zeker van te zijn dat ik met volle maag weer vertrek.

Niet veel later staat er ensaladilla rusa op tafel, een typisch Spaanse koude salade met aardappelen, wortelen, doperwten, tonijn en mayonaise. Daarnaast heeft de chef kappertjes en pepers toegevoegd, wat de salade nog lekkerder maakt. Al snel verschijnen er ook homemade kroketjes op tafel, uiteraard met Spaanse ham.

Vervolgens is het de beurt aan een tortillita de camarones (een soort knapperige koekjes van garnalen), kippenvleugels met een pittige saus en gefrituurde inktvisringen, waarbij de laatste worden gemaakt volgens een traditioneel recept van de ouders van de eigenaren. Een nieuwe wijn volgt, wederom een witte garnacha, maar dan iets voller van smaak.

Alsof het nog niet genoeg was volgen er nog een aantal fantastische gerechten. Ik eet de lekkerste vis in tijden met een mojo verde (een groene saus op basis van peterselie, koriander en pepers), konijn dat is bereid als stoofvlees met groenten uit eigen tuin en zachtgegaarde ossenstaart met frietjes (rabo de toro), waarbij elke hap smelt op mijn tong.

Ga je naar VII (reserveren is aan te raden)? Dan is er één gerecht dat je niet wil missen: de millefeuille van dunne laagjes aardappel met saus zoals bij patatas bravas. Wat een geniaal gerecht, waar ik geen genoeg van kan krijgen...

Sla VII aan de Plaça del Vi 7 in Girona zeker niet over als je in de buurt bent. Reserveer van tevoren een tafel en laat je culinair in de watten leggen, terwijl je geniet van geweldige wijnen.