Guilty pleasures to go? Ontdek de beste afhaalrestaurants

Waarom wilde je dit programma maken?

Ik denk dat sinds corona het afhalen best belangrijk geworden is. Soms vind ik dat er een beetje neerbuigend wordt gedaan over afhaalrestaurants. Alsof het niet lekker is of dat je het alleen gaat halen wanneer je écht geen zin hebt om te koken. Sommige mensen halen nu eenmaal gewoon veel af. En als je veel afhaalt, dan moet het wel echt goed zijn.

Kijk bijvoorbeeld naar de afhaalzaken in Rotterdam. Hier gaan mensen gewoon wekelijks naartoe. Het wordt bij wijze van net zo goed bezocht als de Albert Heijn. Ik heb zelf ook zeven jaar lang een afhaalrestaurants gehad en dat was een belangrijk punt in de buurt. Mensen zien het ook als onderdeel van de stad. Dus ik denk dat het goed is om dit even uit te lichten.

Wat ik ook heel tof vind, is dat je echt de meest interessante afhaalzaken tegenkomt. Er zijn een hoop zaken waarvan mensen denken dat het echt “dark kitchens” zijn en waar niet zoveel leven achter zit. Ik vind het juist heel leuk om bij de afhaalzaken te ontdekken wat voor leven hierachter zit. Vaak zijn het hele mooie familiezaken waar ook gewoon heel serieus wordt gekookt. Veel mensen denken dat eten dat verpakt is in een plastic zak minder lekker of niet van goede kwaliteit is, maar dat is helemaal niet waar. Het is gewoon een familiebedrijf waar juist met heel veel liefde wordt gekookt. En ik denk dat dat ook interessant is om te laten zien.

Wil je de kijkers aansporen om deze afhaalrestaurants te gaan bezoeken?

Het gaat mij er voornamelijk om dat het een gezellig programma is en wil er niet een al te complex verhaal van te maken. Ik snap best dat het voor mensen moeilijk is om te bepalen naar welk afhaalrestaurant je moet gaan. Zo is er een aflevering met Amber Brantsen. Zij heeft Surinaamse roots en gaf aan dat ze het altijd lastig vond waar ze roti moest afhalen, omdat toch haar moeder de beste maakt. Dus gingen we samen op pad en zochten we een plek uit, die toevallig echt hele goede roti hadden. Dat weet je niet van tevoren, dus dat was echt een dikke plus. En zo ontdek je toch weer een nieuwe parel. En het was ook weer een familiebedrijf, dus dat geeft het ook weer een heel mooi aspect.

Wat vonden je gasten van het programma?

Ja, heel leuk. Ze vonden het leuk om een gezellige dag te hebben en zelf ook nieuwe plekken te ontdekken. Ze appen me nu ook om te vragen of ik nog tips heb voor waar ze heen moeten, haha. Maar dat is ook wel een beetje mijn ding, altijd bezig met plekken ontdekken en ze delen met anderen. Zelfs de mensen van de restaurants sturen me berichtjes om te vertellen dat ze nieuwe gerechten hebben gemaakt en of ik het wil komen proeven. Dat is natuurlijk onwijs leuk.

Wanneer is iets voor jou een guilty pleasure?

Dat is voor mij eigenlijk echt iets waar je je een beetje voor schaamt. Dat kwam eigenlijk door het eerste programma, daar ging ik de eerste echte guilty pleasures koken. Denk hier aan een tosti Hawai, bijvoorbeeld. En als we kijken naar afhalen, zijn er ook talloze guilty pleasures natuurlijk. Een pizza Hawai of een vette bek. Daar kunnen mensen al snel wat van vinden natuurlijk. Dus het afhalen is op zich al een beetje een guilty pleasure.

Haal je zelf ook vaak eten af?

Als ik eerlijk ben, ja. Ik kook niet heel veel thuis. Dat zal je misschien verbazen, maar ik kook echt voor mijn werk. Dus dan heb ik in de avond echt niet meer zoveel zin om ook nog uitgebreid in de keuken te gaan staan. Dan app ik m’n vriendin met de vraag waar ze zin in heeft en dan rijd ik langs om dat gerecht af te halen. En laten we wel wezen, wanneer je naar de supermarkt gaat, ben je tegenwoordig bijna net zoveel kwijt. Plus dat je nog moet gaan koken én de afwas moet doen. Daar heb je ook niet altijd zin in en bovendien wordt ik heel blij van afhalen.

Wat is dan jouw guilty pleasure?

Dat vind ik een lastige. Ik moet eerlijk zeggen dat ik gek ben op Nasi Moksie, dat is Surinaams. Niet gezond, maar wel heel erg lekker. Het is gebakken rijst met gemixt vlees. Een beetje kip, spek, veel sambal en een hoop saus. En dat allemaal op een hoop gebakken rijst. Je moet het maar eens proberen, je zult versteld staan!

Welke aflevering is je bijgebleven?

De aflevering met Fred van Leer in Rotterdam vond ik er wel eentje om te onthouden. Daar hebben we heel wat gekke dingen gegeten, maar het gekste was misschien wel een broodje met patat. En dan zul je denken, huh? Maar eigenlijk moet je het een beetje gaan ontleden. Kijk maar eens naar gyros, dat is bijna hetzelfde: een pitabroodje met patat. In Italië hebben ze pizza met patat. In Brussel hebben ze mitraillette, een soort stokbrood met patat. Dus ik snap waar het vandaan komt en ik vond het eigenlijk wel lekker. Gewoon carbs on carbs!

Zou je nog een vervolg willen maken op dit programma?

Heel graag. Ik ben heel benieuwd naar mensen en hun eetgewoontes. En ook naar alle afhaalrestaurants die nog niet aan het licht gekomen zijn. En dat zijn er nog zoveel. Het is leuk om dit soort plekken te blijven ontdekken. Ik wil heel Nederland zien. Ook al gaat het hier nu soms nog even niet zoals het hoort. Je kunt patat halen bij de Chinees en Chinees bij een shoarmazaak. Of je gaat naar een “streetfood restaurant”. Dat klopt natuurlijk ook niet, dat eet je namelijk op straat. Afhalen doe je eigenlijk omdat je geen zin hebt om te koken en dan ga je naar iemand toe die beter kookt dan jij. En ik denk dat daar nog wel een beetje meer waardering voor mag komen.

Ook als ik kijk naar de gasten waar ik mee op pad ben geweest, dan kijk ik daar met een super positieve blik op terug. Ik zou zeggen dat ik echt een goede band met hun heb gekregen. En daar doe ik het ook voor.