Foodies boekenclub: “Wereldwijd borreltijd”

Chin chin! Cheers! Slainte! Skoll! Overal ter wereld klinken ze de glazen, maar volgens Susan Aretz borrelen ze nergens zo als in Nederland. “Borrelen zoals wij dat kennen bestaat niet in het buitenland, dat is net zo Nederlands als het woord ‘gezellig’.” Echter valt aan de Nederlandse borrel nog wel wat winst te behalen. Susan zet haar borrelmissie voort met haar tweede borrelboek ‘Wereldwijd Borreltijd‘.

Na haar eerste borrelboek ‘Borreltijd’, was het tijd om op de internationale tour te gaan. Er werden al lijnen getrokken op de wereldkaart, tot corona roet in het eten gooide. Geen Spritz met olijven op een Italiaans terras, geen mezze in Griekenland en geen tapas in Spanje, maar het boek moest en zal er komen. Via een hotline met haar vrienden in het buitenland deed Susan inspiratie op voor wereldwijde borrelhappen.

Susan: “Ik heb bij het maken van het boek meteen gezegd; alles wat ik maak is mijn interpretatie. Het woord authentiek kom je dus ook nergens tegen. Natuurlijk wilde ik inspiratie opdoen bij de locals, maar ik wilde er ook mijn eigen draai aan geven. Vaak begon ik met de vraag; welk gerecht uit jouw eetcultuur mag er echt niet ontbreken op een borrelplank? Soms kwamen er dan gerechten naar boven die als ontbijt geserveerd werden en waar ik dan vervolgens een borrelhapje van maakte.”

Precies die creativiteit en vrijheid waren het leukste aan het maken van dit boek volgens Susan. “Ik heb een vriendin wonen in India, met haar heb ik een paar streetfoodhapjes bedacht zoals de ‘aloo tikki’, een burgertje van aardappel met allemaal specerijen. Met London Loy maakte ik ‘bara bara’, een hapje van gefrituurd gekruid deeg. De versie in ‘Wereldwijd Borreltijd’ lijkt niet op het origineel, maar dat vind ik juist leuk. Het is echt een mix van onze stijlen.”

Het mag duidelijk zijn dat Susan graag werk maakt van haar borrelplank. Ze is niet het type kaas met een zilveruitje of drie bakjes Spaanse tapas voor vijf euro. “Haha, zelf maken is gewoon echt lekkerder! En ik ben niet heilig hoor, ik maak ook niet mijn eigen brie. Maar ik vind het wel leuk om dan zelf het toastje erbij te maken bijvoorbeeld. Op de cover van het boek prijkt een sticker met ‘culinair en maakbaar’ en dat is ook echt zo. Ik wil laten zien dat een goede borrelhap simpel te maken is, maar het vraagt, net als een gewoon diner, wel wat inspanning.”

Wat bij Susan thuis een vaste factor op de borrelplank is, is het soepje. “Warm of koud, maar dat vind ik wel altijd een lekkere toevoeging. Oh, en kaaskoekjes! Als ik die niet zelf maak dan rijd ik er echt voor om. Maar eigenlijk koop ik ze gewoon liever niet te vaak, want pak open betekent pak op bij mij.” Je hebt het inmiddels vast al in de gaten, als je bij Susan gaat borrelen kom je niet met honger thuis. “Dat is voor mij heel belangrijk, dat mensen genoeg te eten hebben als ze bij mij zijn en dat ze van alles wat op de plank ligt iets kunnen proeven. Als ze naar huis gaan en thuis nog alle lades opentrekken om iets te snaaien, dan heb ik iets niet goed gedaan met mijn borrelplank.”

Het allerleukste aan borrelen is volgens Susan dat het zo lekker ongedwongen is. Anders dan bij een echt etentje kan je als gastvrouw ook gewoon lekker aan tafel zitten de hele avond. “De borrelplank is voor ons echt een vervanging van het avondeten. Dat is in veel andere landen wel anders. Het aperitief in Italië bijvoorbeeld is echt bedoeld om de tijd tot het diner te overbruggen. Als je het mij vraagt heb je na een goede borrel geen diner meer nodig.”

Of het nou de verschijning van deze nieuwe Foodies is, een mooie dag of iets anders waar je blij van bent geworden vandaag: proost erop. Maak tijd voor borreltijd. En als het even kan met Susans nieuwste boek ‘Wereldwijd Borreltijd’.

Goed nieuws, we mogen twee heerlijke recepten met jullie delen:

Susan: “Op de dag waarop ik London voor het eerst ontmoette, hadden we het er al over. Samen een funky bara maken, dat was het plan. Dat je dit recept nu leest, wil zeggen dat dat gelukt is. Het is Londons interpretatie op de bara zoals hij hem kent, maar dan in een 2021-jasje. En dat ik bij de eerste keer dat we ze samen maakte ongeveer alle bara’s op at (en mijn dochter de rest), zegt denk ik wel genoeg. Schenk er een gembermocktail bij in en geniet.”

Susan: “Tijdens het maken van dit boek had ik een regelmatige hotline met mijn vriendinnetje Geetali, die in India woont. Ik ben dol op de Indiase keuken, maar het is ook een keuken die per deel van India weer anders is. Deze aardappelburgertjes (aloo is aardappel en tikki is burger in het Indiaas) worden in het noorden van India gegeten als streetfood en iedereen maakt ze op een eigen manier. Je kunt ze vullen met gehakt en dan bakken, maar je kunt ze ook kleur geven door er geraspte wortel of biet aan toe te voegen. Wil je meer pit, dan voeg je nog wat groene chilipeper toe. Alles is mogelijk. Ik ben voor de basisvariant gegaan, die van zichzelf al geweldig lekker is door de kruiden die je gebruikt.”

Wil je iedere week de lekkerste recepten & tips ontvangen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief: