Wat zijn mispels en wat kun je ermee?

Als mispels in het najaar rijp zijn en van de boom beginnen te vallen, zijn de vruchten echter niet te eten. Ze zijn keihard,  zuur en rins. De meeste vallen trouwens niet van de boom, maar blijven gewoon hangen. En dan voltrekt zich een wonder van de natuur. Door een fermentatieproces worden de mispels na verloop van tijd zacht, boterzacht zelfs. De kleur verandert naar donkerbruin, en de vruchten worden rimpelig. Dan pas zijn de mispels eetbaar, maar in weerwil van het gezegde zijn ze niet rot. Wacht je echter nog langer, dan gaan ze wel rotten en schimmelen. Maar dan zijn ze uiteraard niet meer geschikt voor consumptie.

Wil je iedere week de lekkerste recepten & tips ontvangen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief:

Nu we de vraag ‘wat zijn mispels’ beantwoord hebben, wil je vast ook weten hoe ze smaken. Vóór het fermentatieproces zijn ze keihard en trekt je mond samen van smaak. Na de fermentatie zijn de vruchten zachtzoet, met een typische, beetje weeïge smaak die aan rozen doet denken. Je eet een perfect rijpe mispel door hem open te breken en als het ware leeg te zuigen. Maar om heel eerlijk te zijn: als vruchten om zo te eten zijn ze niet heel erg lekker. Je kan er beter mee koken.

In plaats van mispels kan je z’n directe familie gebruiken: peer of appel. Ook een geschikte kandidaat is de kweepeer. Ook zo’n keiharde vrucht die niet geschikt is om zo uit de hand te eten, maar die z’n zachtzoete smaak pas prijsgeeft als je hem verwerkt. Net als de mispel smaakt de kweepeer een beetje weeïg (denk aan Turks fruit), maar minder rins.

De laatste jaren zie je ze wel eens op boerenmarkten, maar erg eenvoudig is het niet om eraan te komen. De beste manier is iemand kennen met een mispelboom, of weten waar ze groeien; wie het weet ziet ze regelmatig staan in de natuur. Het is ook een zeer geschikte boom voor niet al te grote tuinen: mispelbomen worden niet groot. Daarbij bloeien ze prachtig in het voorjaar – het is tenslotte familie van de roos.

Doordat mispels rijk zijn aan pectine, zijn ze ideaal om gelei van te maken. Stel nou dat je een mispelboom hebt gevonden en een paar kilo tot je beschikking hebt, dan kan je de gelei heel rustig verder in laten koken tot stroopdikte. Mispelstroop doet aan appelstroop denken, maar is kruidiger van smaak. Heerlijk bij een kaasplankje, of smeer wat mispelstroop op een boterham met belegen kaas. Ook lekker is het om mispels met azijn en specerijen in te koken tot een chutney. En dan niet alles in een keer opeten, maar ook een potje chutney bewaren tot het weer zomer is. Als je dan onder de schaduw van je eigen mispelboom een mooi stuk varkensvlees roostert op de barbecue en serveert met je zelfgemaakte zoetzure mispelchutney, dan weet je dat het leven goed is.